Limoada posvacacional: pesto di agrumi

Pois xa estamos de volta despois dunha paradiña técnica para descansar destes case seis meses de aventura praceira. Aquí deixamos o caderno de viaxe das primeiras vacacións do equipo da Parva ao completo. Próxima estación: Palermo. Viva!

Para quen nos coñeza ou teña vido pola nosa cantina en San Agustín, o destino elixido para a primeira viaxe longa postpandémica non supón sorpresa ningunha. Italia pírranos e Sicilia, máis. Dalí sacamos a receita do noso bocata máis ilustre, o Novara, na primeira expedición siciliana que fixemos hai xa sete anos, así que esta escapada tiña que ter tamén recompensa. Menuda presión…

Non se pode dicir que non probásemos o completo dos pratos típicos da cidade e da costa próxima (caponata, check; couscous di pesce, check; busiate alla trapanese, check, check e recheck) pero o certo é que segundo se ía achegando o día de retorno medraba a urxencia por atopar unha receita adaptable ao noso mercado e á nosa capacidade cociñeira…  

Coa desesperación, xa estabamos case resoltas a adoptar o clásico dos mercados palermitanos pani ca meusa, un apetecible bocata a base de bazo e pulmón de vaca cocidos e aderezados con limón, apto só para seres omnívoros libres de reparos (confesión, eu non me atrevín nin a probalo pero quen o fixo, non se arrepentiu en absoluto) cando se nos apareceu, case sen esperalo, a receita que salvaría a nosa viaxe.

Foi nunha salumería do centro de Palermo, onde xantamos na derradeira xornada, para probar algúns dos antipasti, queixos e chacinas autóctonas. Xunto coa táboa de embutido, verduras adubadas e demais chegou unha bandexa con olivas aderezadas en aceite, acompañada dun pequeno recipiente cunha especie de paté de cor amarela tenue ao que non lle soubemos sacar o parecido, nin sequera ao probalo. 

Pesto di agrumi! Respondeu a camareira, que se prestou a explicarnos que esa é a palabra que empregan en Italia para aludir aos cítricos. A cousa estaba espectacular, así que unha procura intensiva en internet, unida ao recordo dese bocado saborosísimo, obrou a milagre que traemos de volta, en forma de bocata vegano, ao noso posto do mercado.

Está demasiado rico para gardar o segredo, así que aquí vai a fórmula máis parecida daquel que probamos en Vino e Cacio, o local en cuestión. Hai distintas versións, algunhas con queixo, outras con laranxa, as máis delas con albaca, pero esta é a que coñecimos de primeira man.