Que vos contamos / Receitas

Receita de hummus
clásico-básico

Vendo tantísimos hummus industriais que ofertan os lineais dos supermercados a tres pesos o quilo, hai quen pode perder a gana de preparalo na casa. Mercar o legume, remollalo, cocelo, batelo, sazonalo… Uff. Quen teña probado algúns destes produtos envasados tamén pode concluír que ese emplasto de cor indefinida, válido para encofrar un edificio ou calafatear un barco, non é precisamente apetecible. E con razón.

Peeeero, coas indicacións axeitadas e algo de gusto polos arreglos florais a cousa cambia radicalmente. Para as dúas cousas, nós copiamos seguimos a receita dos cociñeiros Yotam Ottolenghi e Sami Tamimi, que vos convidamos a probar, porque o resultado ben merece prender cinco minutos o batedor ou a turmix.

A lista de ingredientes inclúe tahini, unha pasta de sésamo que se pode mercar xa lista ou facer na casa, tostando as sementes nunha tixola sen aceite e triturándoas despois ata conseguir unha textura cremosa e homoxénea. Este proceso pode requirir un pouco de aceite e algunhas pausas, se o voso aparello non ten demasiada potencia, para que non esfaleza. Dádelle un respiro e acabará por deixala perfecta para ter lista na neveira durante semanas. 

Hoxe na Parva traemos a receita clásica-básica con garavanzos, mais xa sabedes que se poden combinar con máis vexetais e substituír por outros legumes. Irémosvos contando. 

Ingredientes

  • 250 gramos de garavanzos cocidos (peso en seco, antes de remollar e cociñar).
  • 200 gramos de tahini.
  • Catro culleres (grandes) de zume de limón.
  • Dous dentes de allo.
  • Unha culler de postre de bicarbonato.
  • Sal. Unha culler de postre para cocer os garavanzos e un chisco máis, a poder ser en escamas ou groso, para poñerlle ai final como condimento.

Para empratar e poñer bonito:

  • Unha ducia de olivas negras.
  • Unha culleriña de comiño en gran, tostado.
  • Un cuarto de culleriña de pemento picante (ou doce), moído ou en escamas.
  • Un pouco de verde: pirixel, ou coandro, ou ceboliño, ou a parte verde dunha cebola picada.
  • Aceite de oliva virxe (a poder ser).

Pasos

Pois antes de nada hai que poñer os garavanzos a remollo, mellor toda unha noite.

  1. Se xa é mañá e os garavanzos levan como mínimo 8 horas en auga, podemos comezar a receita, poñendo nunha pota ao lume os garavanzos e agregándolles o bicarbonato. Se non tes, non sufras, omite o paso e pasa ao seguinte.
  2. Despois de remexer un par de minutos, agregamos auga quente abundante (que cubra ben os garavanzos) e sal e cocemos ata que estean bastante blandos e teñan desprendido a pel (o bicarbonato emprégase precisamente para isto).
  3. Mentres se cociñan os garavanzos podemos aproveitar para facer a mestura de tahini, allo e limón, que deberemos procesar no batedor até que quede un mollo bastante líquido de sabor potente. Reservámolo.
  4. Unha vez que o legume está cocido escorrémolo, gardando un vaso de auga de cocción.
  5. Xa temos todos os ingredientes listos. Toca sacar o batedor ou o robot de cociña. En primeiro lugar, bateremos os garavanzos, incorporando a auga de cocción que sexa necesaria ata acadar unha crema bastante lixeira e moi suave. Non teñades présa. Este paso pode levar uns minutos, pero paga a pena deterse un pouco para acadar a textura que diferenciará o noso hummus do cemento do súper.
  6. Cando teñamos a crema de garavanzos lista, incorporaremos o mollo de tahina e seguiremos batendo ata que estean ben ligados. Ide botando aos poucos e probando ata atopar o punto perfecto de sabor. Non a todo o mundo lle gusta tanto o allo como a nós. Este é o momento de axustar tamén o sal. Listo!
  7. Hora de empratar e de lucírmonos co resultado. O primeiro será elixir o recipiente, baixo, e estender o hummus facendo un movemento circular. A continuación colocaremos as olivas, que poden ir enteiras, lixeiramente esmagadas cun coitelo ou picadas e esparexidas polo centro do prato e engadiremos un chorreón abundante de aceite. A preparación complétase cun chisco de pemento (a nós encántanos que pique pero se sodes covardes non pasa nada), o comiño, que tostaremos medio minuto na tixola ou no microondas (tamén podedes usar comiño en po, que xa ven listo para agregar, con mesura), unhas areas de sal groso (pódese eliminar) e as herbas aromáticas, sen talo, picadas ou enteiras (como máis chulo nos pareza).  É comida e é decoración.

Bóla extra: O empratado dá un feixe de posibilidades, coas que ir experimentando. As herbas pódense mesturar, picadas con aceite, sal e pementa, en substitución do pemento. Para nota podemos relar un pouco da codia do limón enriba do noso hummus con herbas, e engadir pistachos ou outro froito seco, picados.  Ou condimentar unicamente con aceite e pemento afumado.

Noutra opción, as olivas fan combo co ourego e o comiño ou, xa en modo top, cun chisco de zaatar, unha mistura de especias procedente de oriente medio que leva tomiño ou ourego, pementa, sésamo e zumaque, un condimento de gusto cítrico bastante exótico. Ou podemos poñelo todo e facer un centro de mesa comestible (aínda que nos arriscamos a acabar cun untable tan esaxerado como un eses gintonics co garnish pasado de voltas).